9 metod na turystyka – nasz wielki test 2024. Podsumowanie porównania motocykli turystycznych [H2 SX, 1290 Super Adventure S, S 1000 XR, V100, GSX-S1000GX, Enduro Veloce, 800MT Explore, 900 DSX, SRT 800SX]

Weekendowe spotkanie przyjaciół i dwa dni na fantastycznych drogach woj. podkarpackiego już za nami. Podobnie jak w zeszłym roku, tuż po zakończeniu naszego wielkiego porównania ruszyliśmy na kolejne motocyklowe wyjazdy i rodzinne wczasy. Nasza niezastąpiona ekipa foto-video przygotowała w tym czasie materiały o poszczególnych motocyklach, które możemy zbiorczo zaprezentować w tym artykule. Na spokojnie przeanalizowaliśmy również wyniki głosowania motocyklistów, którzy wzięli udział w naszej akcji. 

Tegoroczna akcja „9 metod na turystyka” oraz wszystkie przygotowane w jej trakcie artykuły i filmy powstały dzięki wsparciu importerów poszczególnych marek motocykli oraz naszych głównych partnerów:

• Schuberth Polska – zapewnił nam kaski C5, E2 i S3 z interkomami SC2 dla całej naszej ekipy
• sklep MotorMind.pl – największy sklep z akcesoriami motocyklowymi w Wielkopolsce

Nasze porównania 9 motocykli z różnych segmentów stały się już redakcyjną tradycją Motovoyagera. Co roku, zazwyczaj w czerwcu, zabieramy maszyny testowe oraz naszych przyjaciół, mających spore motocyklowe doświadczenie, na weekend w regionie obfitującym w kręte i pełne atrakcji trasy. Do tej pory przetestowaliśmy i bezpośrednio porównaliśmy ze sobą 9 klasyków, 9 turystycznych enduro, 9 średnich adventure na asfalcie i poza nim oraz 9 nakedów. 

Rozpoczynamy tegoroczne wielkie porównanie: 9 metod na turystyka!

Turystyk niejedno ma imię

W tym sezonie wzięliśmy na warsztat 9 motocykli turystycznych, których głównym żywiołem jest asfalt. W testowanej grupie jednośladów znalazły się jednak również takie, które co najmniej dobrze poradziłyby sobie na szutrach i w lżejszym terenie. Skąd taka decyzja? Oczywiście jako skutek decyzji tysięcy motocyklistów, którzy kupują maszyny typu adventure z zamiarem użytkowania ich wyłącznie na szosie. Doceniają bowiem ich wygodę, świetne podwozie i prowadzenie tak samo zbliżone, a przynajmniej zbliżone do motocykli typowo szosowych. Ponadto jakość samego asfaltu przestaje mieć jakiekolwiek znaczenie. 

Jeśli chodzi o konstrukcję i pojemność skokową silników poszczególnych modeli, a także idące za nimi osiągi, przekrój był dosyć spory. Na pewno jednak o żadnym z testowanych motocykli nie można powiedzieć, że był słaby i niemrawy. Każdy z nich dysponuje bowiem mocą powyżej 90 KM, a średnią wywindowały nam maszyny 150-200 konne – prawdziwe szosowe petardy. W gronie tegorocznych kandydatów do miana najlepszego szosowego turystyka w porównaniu Motovoyagera znalazły się następujące motocykle (kolejność alfabetyczna):

BMW S 1000 XR

CFMoto 800MT Explore

Kawasaki Ninja H2 SX

KTM 1290 Super Adventure S

Moto Guzzi V100 Mandello S

MV Agusta Enduro Veloce

QJ Motor SRT 800SX

Suzuki GSX-S1000GX

Voge 900 DSX

U stóp Bieszczadów

Każda tego typu impreza wymaga przygotowania areny zmagań, czyli wyboru regionu, który pozwoli wycisnąć z testowanych motocykli jak najwięcej i pokaże jak najszersze spektrum ich możliwości. Okolic pełnych krętych dróg mamy w Polsce sporo, choćby Dolny Śląsk, niemal cała Małopolska czy klimatyczne Bieszczady. My postawiliśmy tym razem na te ostatnie, ale tylko pod względem ogólnego kierunku wyjazdu. Nie dotarliśmy bowiem na słynne pętle, pozostaliśmy u stóp Bieszczad i Beskidu Niskiego. Objechaliśmy genialne drogi na południe od Rzeszowa, byliśmy na serpentynach w Górach Słonnych, dotarliśmy również do wschodniej Małopolski, m.in. do znanej z kolorowych domów wsi Zalipie.

Po drodze staraliśmy się trzymać asfaltów, a te były bardzo różnej wielkości i jakości. Od szerokiej, idealnie równej i miejscami prostej po horyzont autostrady A4, przez drogi krajowe łączące większe miasta, kręte drogi wojewódzkie i wąziutkie dróżki lokalne. Naszym wspólnym wielkim i bardzo przyjemnym zaskoczeniem był stan infrastruktury drogowej w woj. podkarpackim. Mieliśmy wrażenie, że w ostatnich latach zdarzył się tam prawdziwy cud, ponieważ nawet najbardziej lokalne dróżki w małych wsiach były zazwyczaj w doskonałym stanie, świeżo po remoncie. Zdecydowanie jesteśmy zdania, że region ten należy odpowiednio zareklamować i na nowo odkryć dla wszystkich polskich motocyklistów. Bieszczady są piękne, ale to, co rozciąga się jeszcze przed nimi, równie atrakcyjne. Oczywiście zdarzały się też odcinki z kiepską nawierzchnią, z popękanym asfaltem, czasem z płyt betonowych. Kilka razy musieliśmy również przejechać drogami szutrowymi, na których motocykle adventure pokazywały, dlaczego są tak często wybierane jako uniwersalne turystyki.

Dziewięciu zazwyczaj wspaniałych

Motocykle same nie pojadą i się później nie opiszą, dlatego musieliśmy zebrać odpowiednią ekipę kierowców. Postawiliśmy na sprawdzoną grupę naszych przyjaciół, którzy nie tylko dobrze/bardzo dobrze/znakomicie jeżdżą na motocyklach, ale też mają pewien dziennikarski zmysł. Potrafią zebrać w czasie jazdy ciekawe, czasem nieoczywiste przemyślenia, a następnie się nimi podzielić – czy to w formie wypowiedzi do kamery, czy napisanego artykułu.

Szefem projektu „9 metod na turystyka” został oczywiście nasz naczelny – Michał „Brzoza” Brzozowski. Nie wypada jednak mówić o nim, nie wspominając jego głównego skrzydłowego, a raczej skrzydłowej, czyli jego żony, Moniki. Była ona dla nas nieocenionym wsparciem na wszystkich etapach przygotowań i w czasie samej imprezy. Planowała, załatwiała, kupowała, prowadziła auto. Zuch dziewczyna! Nie zabrakło również tzw. twardego korzenia redakcji Motovoyagera, czyli Konrada Bartnika i Dawida Majewskiego. 

Pozostała szóstka testerów to również sprawdzona drużyna. Po raz kolejny na nasze porównanie przyjechała Asia Modrzewska, wicemistrzyni kobiet w rajdach Baja. Okazało się, że również na asfalcie jest szybka i pewna. Kuba Olkowski to z kolei doświadczony redaktor, z którym Brzoza pracował również w innych mediach motocyklowych. Wniósł do naszej ekipy dużo luzu, wiedzy i ciekawych opinii. Andrzej Jaszczak – do niedawna odpowiedzialny za marketing polskiego importera Grupy Piaggio (marki Aprilia, Moto Guzzi, Vespa i Piaggio), obecnie pracuje w branży aut elektrycznych. Znakomity motocyklista, uczestnik mistrzostw i pucharu Polski w wyścigach torowych. Dalej – nasz niezawodny kumpel Kamil Kwapiszewski, doświadczony turysta offroadowy. Jeden z niewielu, którzy potrafią trzy słowa ułożyć w pełną wypowiedź. Nasz kolejny przyjaciel to Łukasz Godnarski, pasjonat strzelectwa i mocnych motocykli, do niedawna jeżdżący KTM 1290 Super Duke GT. I wreszcie, w jednej osobie, przedstawiciel marek Schuberth i Rukka, współorganizator i motocyklista testujący – Krzysiek Szczubełek. 

Jak i za co ocenialiśmy?

Na każdym naszym porównaniu kierujemy się nieco innym zestawem kryteriów. Są one oczywiście dostosowane do tego, jakie jest przeznaczenie danego motocykla. Dlatego w tym roku, choć mieliśmy w stawce aż cztery motocykle klasy adventure, całkowicie zrezygnowaliśmy z oceny zdolności terenowych. Skupiliśmy się na tym, co jest ważne dla motocyklowego turysty jeżdżącego po asfaltach. Jakie rzeczy może on brać pod uwagę, jeżdżąc po salonach i surfując w internecie w poszukiwaniu idealnego motocykla dla siebie.

Osiągi, komfort, zawieszenie, rozwiązania bagażowe, pokładowa elektronika… Do tego, wciąż bardzo ważna w naszych realiach ekonomicznych, cena oraz stosunek ceny do jakości i poziomu wyposażenia. W naszych tegorocznych formularzach do głosowania znalazły się następujące kategorie:

1. Ergonomia i komfort – czyli to, co w dalekich trasach bardzo ważne. Jeśli motocykl nie jest zwyczajnie wygodny, to z każdym kilometrem jego wygląd i inne zalety zaczynają mieć coraz mniejsze znaczenie. 
2. Wykonanie – jakość materiałów i montażu, spasowanie poszczególnych elementów, działanie przycisków, dźwigni i systemów regulacji, czyli ogólnie to, czy określimy dany motocykl jako porządnie wykonany. Nie zawsze idzie to w parze z jego ceną…
3. Elektronika – we współczesnych motocyklach nie da się uciec od pokładowych systemów elektronicznych, choć niektórzy bardzo chcieliby to zrobić. Są one natomiast potrzebne choćby do tego, by dana maszyna mogła spełnić aktualne normy emisji spalin oraz inne wymogi prawne. Dla nas ważne jest to, żeby motocyklowa elektronika była przede wszystkim naprawdę przydatna. Dlatego doceniliśmy systemy, które realnie uprzyjemniają i ułatwiają motocyklowe podróże.
4. Charakterystyka silnika – uwielbiamy maszyny o wysokich osiągach, ale moc, moment i przyspieszenia to nie wszystko. W motocyklach turystycznych zazwyczaj oczekujemy silników o przyjaznej, liniowej charakterystyce, które nie zgubiły przy tym pazura. Emocje, ale też przewidywalność i niezawodność – takie połączenie to spore wyzwanie dla konstruktorów.
5. Wygląd – z projektantami motocykli jest od wielu lat pewien problem. Często albo szaleją z formą i dryfują w rejony, które mało kto rozumie, albo tworzą designerską papkę, akceptowalną dla szerokiej grupy odbiorców, ale totalnie niezapamiętywalną. Ocena wyglądu poszczególnych modeli biorących udział w naszym porównaniu to jak zwykle sprawa bardzo subiektywna, a skrajne opinie poszczególnych testerów nikogo tu nie dziwią.
6. Fun Factor – czyli generalnie to, ile czystej frajdy generuje dany motocykl. Czy jest w stanie dostarczyć tak pozytywnych emocji, że chwilę po zejściu z niego nie możesz się już doczekać kolejnej jazdy? W przypadku maszyn turystycznych ważne jest również to, jak długo ten fun factor jest w stanie się utrzymać. Przejechane kilometry i bóle różnych części ciała mogą mocno wpłynąć na ocenę.
7. Prowadzenie – tutaj wielkiej filozofii nie ma, oczywiście z punktu widzenia użytkownika, a nie konstruktora. Oczekujemy bowiem, żeby motocykl pewnie jechał tam, gdzie skierujemy wzrok. Ma się trzymać drogi jak przyklejony, dawać szybko przerzucać z łuku w łuk, a na szybkich prostych jechać jak po sznurku. W trasie ma być naszym przedłużeniem, a nie utrapieniem i sparingpartnerem. 
8. System bagażowy – kolejna oczywistość. Jadąc w trasę, krótką czy długą, musimy zabrać ze sobą choćby kilka podstawowych rzeczy. W tej kategorii oceniliśmy głównie fabryczne zestawy kufrów, to jak są przemyślane, w jakim kształcie i jak pojemne, jak mocno poszerzają motocykl. Ale nie tylko to. Niektórzy jeżdżą z miękkimi torbami, które też trzeba do czegoś przytroczyć. Niestety projektantom motocykli zdarza się tak poświęcić atrakcyjnej formie, że zapominają o warunkach, w jakich przyjdzie danej maszynie pracować.  
9. Bezpieczeństwo – wciąż nie brakuje motocyklistów, którzy kontrolę trakcji chcą mieć wyłącznie w prawym nadgarstku, systemy wspomagania hamowania pod prawą dłonią i stopą, a wszystko to sterowane tylko własną głową. Naszym zdaniem nie ma jednak nic złego w tym, że we współczesnych motocyklach montowane są przemyślane układy, które mogą okazać się ostatnią deską ratunku, kiedy sprawy idą bardzo źle. Niech tylko będą naprawdę skuteczne i działają dopiero wtedy, gdy mocno przekroczymy zdrowe granice własnych umiejętności i możliwości maszyny.
10. Cena – cóż, ma być możliwie tanio i możliwie dobrze. A jeśli już drożej, to z pełnym uzasadnieniem wyższej ceny w pakiecie, który otrzymujemy. Wbrew pozorom, to jedna z kategorii najcięższych w ocenie. Każdy z nas ma bowiem inne możliwości finansowe, a te bywają okularami, przez które oglądamy świat. 

Jak widać, było 10 kategorii, a w każdej przyznawaliśmy od zera do 10 punktów. Testujących było dziewięcioro, jak więc łatwo obliczyć, każda z maszyn mogła zdobyć łącznie 900 punktów. Oczywiście żadnej z nich się to nie udało, bo nie ma na świecie ideałów. Naszej zwycięskiej trójce udało się jednak sięgnąć naprawdę wysoko. Spójrzmy, jaka kolejność ukształtowała się w poszczególnych kategoriach.