O nowym wcieleniu Benelli Leoncino 500 dowiedzieliśmy się podczas targów EICMA 2015. Był to istny powiew świeżości i zupełnie odmienne podejście do wzornictwa, niż u konkurencji. Producent klasyfikuje motocykl, jako scramblera i faktycznie możemy doszukać się, może niewielu, ale kilku podobieństw do tego segmentu.
Na rok 2019 Benelli przygotowało wersję Trial, która wyróżnia się zwiększonym skokiem zawieszenia (przód 135 zamiast 125 mm, tył 145 zamiast 112 mm), szprychowanymi kołami – przy czym z przodu zamontowano koło 19-calowe, zamiast dotychczasowej 17-tki, zmienioną kanapą i bardziej terenowymi oponami. To już scrambler pełną gębą!
Rok 2020 miał należeć do Leoncino 800, ale wiadomo co pokrzyżowało te plany. To już jednak zupełnie inny motocykl – zarówno pod względem silnikowym, wyglądu, osiągów, jak i ceny.
Wrażenia przed jazdą
Leoncino sprawia ogólnie dobre, a nawet bardzo dobre wrażenie. Poza kilkoma rzeczami, takimi jak plastik użyty do produkcji przełączników na kierownicy, czy obudów lusterek, nie ma powodów do krytyki. Jakość użytych materiałów, powłok lakierniczych jest dobra i nie sprawia wrażenia tandety.
Widać, że linię motocykla kreśliła włoska ręka. Na każdym kroku daje znać o sobie dążenie do zbudowania wyróżniającego się, niebanalnego jednośladu. Duża przednia lampa,
duży, garbaty zbiornik z plastikową wstawką z logo, ładnie ukształtowany tył i wydech.
Do tego subtelne LED-owe kierunkowskazy,
czy specjalny wysięgnik na tablicę rejestracyjną. Dzięki takim detalom nie sposób pomylić Leoncino z innym motocyklem. Symbole marki widoczne są na korku zbiornika paliwa, wewnątrz przedniej lampy, silniku, bocznych osłonach, bokach zbiornika paliwa – zrobione zostało wszystko, by każdy wiedział, że to motocykl Benelli!
Wyświetlacz – choć spartański jeżeli chodzi o ogólny wygląd – zawiera dużo informacji. Pokazuje temperaturę, wskaźnik zapiętego biegu, przebiegi, zegarek oraz oczywiście prędkość i obroty silnika. Dane te są stale dostępne, nie musimy niczego wciskać, szukać, żeby je uzyskać. Wadą wyświetlacza jest to, że przy słońcu padającym zza pleców kontrolki kierunkowskazów, biegu neutralnego, stają się słabo widoczne.
Jak jeździ Leoncino 500?
Silnik chętnie i bezproblemowo budzi się do działania. Wydech mruczy basowo, jakby starał się ponaglić nas do ruszenia. Po pierwszych kilometrach odmieniło się moje podejście do tego motocykla. Wygląd urwisa idzie bowiem w parze z charakterystyką silnika. Mam doświadczenie z Suzuki GS 500, Hondą CB 500, ale żaden z tych motocykli nie posiadał tak żywej jednostki napędowej.
Dwucylindrowa rzędówka, o mocy 47,6 KM i maksymalnym momencie obrotowym 45 Nm, wręcz zachęca do wkręcania na obroty, do nagłych przyśpieszeń, hamowań – po prostu do dynamicznej jazdy. Silnik okazuje się przy tym dosyć elastyczny. To wspaniały motocykl do jazdy po mieście. Właśnie w miejskiej dżungli, przy częstym ruszaniu, hamowaniu, wyprzedzaniu daje nam szanse poznać jego walory. To istny król miejskich dróg – król Lew, a raczej – zważywszy na pojemność silnika – Lwiątko. Zresztą leoncino, to po włosku właśnie lwiątko.
Świetna praca skrzyni
Z żywiołowym silnikiem dobrze współgra skrzynia biegów oraz zawieszenie. Nawet na szóstym biegu – zakres dostępnych wówczas prędkości, mocy, momentu jest o niebo lepszy, niż w poczciwym GS 500. Zupełnie innych świat. Biegi wchodzą przy tym łatwo i precyzyjnie. Również luz znajduje się łatwo.
Jak to jest zawieszone?
Co do zawieszenia, to z przodu zamontowano widelec upside-down, z goleniami o średnicy 50 mm i z regulacją tłumienia odbicia, a z tyłu centralny amortyzator z regulacją wstępnego napięcia sprężyny i regulacją dobicia. Pozwala ono na pewne prowadzenie motocykla, praktycznie w każdych warunkach drogowych. Jedynie na dziurawych odcinkach górskich dróg zdarzało się, że przód dobijał. Zaznaczam jednak, że nie zmieniałem nastawień fabrycznych, nie sprawdzałem działania innych ustawień.
Hamulce i opony
Zadowolenie, a raczej poczucie bezpieczeństwa dają hamulce. Dwie przednie tarcze 320 mm, z czterotłoczkowymi zaciskami, oraz tylna 260 mm z jednotłoczkowym zaciskiem, działają pewnie i skutecznie poskramiają zapędy Lwiątka.
Fabrycznie montowane Pirelli Angel ST dobrze sprawdziły się zarówno w jeździe po autostradzie, jak i na krętych górskich szlakach.
Czy Leoncino 500 nadaje się do turystyki?
Jadąc do pensjonatu odwaznyteam.pl świadomie zdecydowałem się na Leoncino. Pomimo dosyć sporego dystansu – z Warszawy prawie 500 kilometrów – nie chciałem jechać motocyklem klasy adventure. Wybrałem Leoncino i pomimo pewnych niedoskonałości, wyboru tego nie żałuję.
Oczywiście są lepsze motocykle do jazdy po autostradzie. Lwiątko jednak radzi sobie dzielnie i bez problemu mknie z licznikowymi prędkościami 120 – 130 km/h (pamiętać jednak trzeba, że Benelli lubi zawyżać wskazania prędkościomierza, czasem o ponad 10%). Wówczas napór powietrza nie jest dokuczliwy, wibracje na kierownicy i podnóżkach akceptowalne, spalanie sięga 3,7 – 4,1 litra/100 km. Nawet wtedy motocykl chętnie przyśpiesza, co umożliwia wyprzedzanie triów. Przy niższych prędkościach spalanie oscylowało w granicach 3 litrów. Niestety nigdy nie udało mi się osiągnąć katalogowych 2,2 l/100km.
Swój bagaż upakowałem do torby centralnej, umiejscowionej na kanapie i przytroczonej do uchwytów pasażera. To oczywiście wersja minimalistyczna. Oferta bagażników, stelaży i kufrów jest bogata i możemy wybierać w ofercie SHAD-a, GIVI i innych firm.
Niewygoda…
Kanapa – to jeden z elementów motocykla, który dał mi w kość. Dosłownie w kość… ogonową. Po pierwszym dniu było nawet dobrze. Po drugim czułem się obolały, a po trzecim miałem jej serdecznie dosyć. Na pewno jest to element wymagający modyfikacji/zamiany jeżeli myślimy o dalekich podróżach. Zapewne nasza pasażerka równie mocno narzekałaby na tę kanapę – tylna część jest zdecydowanie skromniejsza, a więc i zapewne jeszcze mniej komfortowa. Ciekaw jestem, jak spisuje się kanapa od wersji Trial?
Mega pozycja, mega kontrola
Natomiast sama pozycja jest komfortowa. Szeroka kierownica, lekko ugięte nogi, dobrze umiejscowione podnóżki nie przyczyniają się do zwiększenia zmęczenia. Pozycja ma też tę zaletę, że daje poczucie całkowitego panowania nad motocyklem.
O słuszności wyboru Leoncino przekonałem się pokonując winkle na górskich drogach. Tam właśnie ujawniły się główne zalety Benka. Poręczność, zwinność, łatwość zmiany toru jazdy – ten motocykl jest do tego stworzony. Poziom frajdy z jazdy jest tak duży, że z łatwością zapominamy o częściach ciała obolałych od kanapy.
Podsumowanie. Czyli czy warto?
Na Leoncino pokonałem blisko 1500 kilometrów i nawet daleka od doskonałości kanapa nie wpłynęła na moją opinię o słuszności wyboru motocykla. Najważniejsze dla mnie jest, żeby motocykl był możliwie najbardziej poręczny, uniwersalny, zwinny. To zaś są najważniejsze cechy Leoncino 500, który dodatkowo daje nam temperamentną jednostkę napędową.
Mimo opisanych niedociągnięć, to jeden z tych motocykli, które wywołują dużą dawkę pozytywnych emocji i które ciężko zapomnieć. Włoski temperament? Raczej lwiątko, którego symbol zdobi przedni błotnik. Ten motocykl nie lubi spokojnego przemieszczania się, nie cierpi wręcz nudy. Zupełnie, jak rozbrykany lewek…
Za motocykl ten z rocznika 2020 trzeba zapłacić jedynie 23 500 zł. Czy warto? Myślę, że sprzęt ten jest wart każdej złotówki, minus 300 pln na tapicerowanie kanapy…
Dane techniczne
Silnik: dwucylindrowy, rzędowy, chłodzony cieczą
Pojemność skokowa: 499,6 cm3
Moc maksymalna: 47,6 KM
Maksymalny moment obrotowy: 45Nm
Zasilanie: Wtrysk paliwa
Skrzynia biegów: sześć przełożeń
Przeniesienie napędu: łańcuch
Zapłon: Delphi MT05
Rozruch: elektryczny
Zawieszenie przód: amortyzatory upside-down 50 mm – skok 125 mm
Zawieszenie tył: amortyzator centralny z regulacją wstępnego napięcia sprężyny i regulacją dobicia – skok 112 mm
Hamulce przód: dwie tarcze hamulcowe 320 mm z czterotłoczkowym zaciskiem i systemem ABS
Hamulec tył: tarcza 260 mm z jednotłoczkowym zaciskiem hamulcowym i ABS-em
Opona przód: 120/70- R17
Opona tył: 160/60 – R17
Długość: 2139 mm
Wysokość bez lusterek: 1120 mm
Wysokość siedziska: 785 mm
Szerokość bez lusterek: 877 mm
Prześwit: 145 mm
Waga sucha: 186 kg
Pojemność zbiornika paliwa: 13,5 l
Prędkość maksymalna: ok. 160 km/h
A jaki ogólnie przebieg miał ujeżdżany przez Ciebie egzemplarz? Miał jakiekolwiek usterki/problemy techniczne w zw. z przebiegiem, czy wszystko 'jak nówka’? Nie było żadnej rdzy (np. gdzieś na tylnym wachaczu)?
To chyba dwuletnia testówka, ale nie pamiętam dokładnie rocznika. W chwili wzięcia do testów Leoncino miał już przejechane kilka tysięcy, jest intensywnie używany. Podczas podróży nie było z nim najmniejszych problemów, nic nie klekotało, nie rozpadało się, silnik to po prostu bajka. To naprawdę porządnie wykonany motocykl. Zresztą na forach/grupach facebookowych brak narzekań na niego, na jakość wykonania.