Polskie Drogi: Tatrzańska Droga Oswalda Balzera [TURYSTYKA]

Na polanie Szymoszkowej przystaję na chwilę by zrobić pamiątkowe zdjęcie ze Śpiącym Rycerzem – Giewontem, który z tego miejsca prezentuje się niezwykle okazale. Czuję ukłucie zazdrości – chciałbym mieszkać w miejscu, gdzie rano budzi tak wspaniały widok z okna.

Przebijam się przez tętniące życiem Zakopane. To miasto zawsze budziło we mnie skojarzenia z wodospadem – huk, tłok, płynące zewsząd prądy różnokolorowej ciżby, chaotycznie atakujące ze wszystkich stron barwy i kształty reklam… Wszytko to z oddali wygląda jednak pięknie i urokliwie – tak urokliwie, że natychmiast można się zakochać. Wystarczy jednak choć na chwilę zanurzyć się w tej kipieli, by natychmiast chcieć opuścić to miejsce.

Zakopane z wszystkimi jego cudownymi miejscami zostawiam z tyłu. To nie czas na wsiąkanie w spleen tego miasta, dziś prowadzi mnie Droga Oswalda Balzera – historyczny szlak z Zakopanego do Morskiego Oka nazwany na cześć wybitnego prawnika, który walczył o te tereny w czasie zaborów.

Na Jaszczurówce witają mnie piękne serpentyny – choć to tylko dwa łuki, stanowią miły wstęp do tego, co czeka mnie dalej i od razu wprowadzają w dobry nastrój po wściekle komercyjnym centrum miasta. Przez Cyrhlę droga biegnie łagodnie reglami co nadaje podróży wyjątkowo intymnego charakteru. Zmienia się on w pobliżu Zazadniej – droga robi się bardziej kręta, a tu i ówdzie regle przerzedzają się odsłaniając panoramy gór lub Kotliny Zakopiańskiej.

Na Porońcu droga biegnie w prawo, w stronę Łysej Polany i dalej – do Morskiego Oka. Ja skręcam w lewo, w kierunku polany Głodówki by spróbować sławnego pstrąga od Bigosowej. Chcę też wykorzystać pogodę by uraczyć się niezwykłą panoramą Tatr, jaka roztacza się z Głodówki. O tym widoku pisał już w 1874 roku wybitny malarz i fotograf Walery Eljasz-Radzikowski: „Objechałem całe Tatry naokoło i przekonałem się, że znikąd się one wspanialej nie przedstawiają”.

Rzeczywiście – tak spektakularnego widoku na Tatry próżno szukać w jakimkolwiek innym miejscu. Od początków popularności Tatr jako atrakcji turystycznej Głodówka jest obowiązkowym punktem na trasie niemal każdej wycieczki.

Czuję się mały i wielki jednocześnie – to dziwne uczucie stać oko w oko z niewyobrażalną potęgą i wspaniałością natury. Wydaje się niemożliwym by taki fenomen, olśniewający i zniewalający każdy zmysł był dostępny wszystkim bez ograniczeń, na wyciągnięcie ręki. Wobec tego oczywistego dowodu na wielkość  tego świata jestem niczym, podmuchem wiatru zaledwie.

A jednak paradoksalnie właśnie to czyni mnie wielkim – mogę tutaj być, widzieć te cuda i chłonąć ich dumną wyniosłość. Jest ona dla mnie, mogę ją sobie brać i cieszyć się nią. To właśnie daje mi wielkość i poczucie bycia częścią tego fascynującego dzieła.

Polecam odwiedzić

Karczmę u Wnuka w Zakopanem,

Cmentarz na Pęksowym Brzysku w Zakopanem,

Karczmę Bigosówkę na polanie Głodówce,

Muzeum Władysława Hasiora w Zakopanem,

Morskie Oko.

Szczęśliwy i wzruszony idę do Bigosowej na pstrąga. Dobrze znany, a jednak wciąż zaskakujący smak świeżej ryby z górskiego potoku uświadamia mi, że wspaniałość tego miejsca ma różne wymiary. Porywające widoki upajają i powodują narkotyczną niemal euforię, kręte drogi rozmarzają i dają intymną bliskość ze światem, ale tym co najsilniej łączy z tym miejscem i pozostawia najtrwalszy ślad jest smak. Świeży, charakterystyczny i niezapomniany.

Droga Oswalda Balzera