Dniepr Eskort – radziecka rakieta obstawy Gorbaczowa i Jelcyna [dane techniczne, opis]

Dniepr Eskort był najbardziej zaawansowanym, seryjnie produkowanym motocyklem z kijowskiej fabryki. Szkoda, że nie trafił do szerszego grona odbiorców, a jego rozwój skończył się praktycznie synchronicznie z upadkiem ZSRR.

Nazwa modelu wyraźnie wskazuje na to, co było przeznaczeniem tego niezwykłego motocykla. Dniepr Eskort miał stanowić główne wyposażenie jednostek odpowiedzialnych za eskortowanie kolumn rządowych. Prace nad motocyklem rozpoczęto w drugiej połowie lat 70. ubiegłego wieku, a jego małoseryjna produkcja trwała do 1989 roku. Według różnych źródeł ograniczyła się ona jedynie 35, 50 lub ewentualnie 75 egzemplarzy.

W roli motocykla eskortowego nowy model zastąpił K-750, które były praktycznie zwykłymi, seryjnymi egzemplarzami, pomalowanymi jedynie na czarny kolor. Wcześniej tę funkcję sprawowały M-72.

Podobny, ale inny

Najistotniejszą zmianą w stosunku do pozostały radzieckich bokserów tamtego okresu był silnik. Został on opracowany w biurze konstrukcyjnym w Sierpuchowie, znanym z opracowania najbardziej zaawansowanych motocyklowych technologii w całym Związku Radzieckim.

Z 746 cm3 udało się uzyskać moc aż 50 KM (niektóre źródła mówią nawet o 60 KM). Aż, ponieważ radzieckie motocykle tamtego okresu, produkowane seryjnie, mogły pochwalić się co najwyżej 36 końmi mechanicznymi. Nawet budowany na potrzeby ministerstwa spraw wewnętrznych, Dniepr 955, miał ich zaledwie 42.

Iż Wega z silnikiem Wankla – stracona szansa upadającego, radzieckiego imperium

Pomimo zewnętrznych podobieństw do innych jednostek napędowych stosowanych w jednośladach Kijowskiej Fabryki Motocykli (KMZ), była to całkowicie nowa konstrukcja, opracowana od podstaw. Zastosowano inne głowice, inne średnice zaworów ssących i wydechowych. Podobnie nowego typu były wał kardana i hamulce bębnowe. Ciekawostką było zastosowanie rozrusznika elektrycznego, a także niemieckich gaźników BING. Od podstaw opracowano również wózek boczny. Był on jednak montowany jedynie w okresie zimowym. Nie miał bowiem służyć do przewozu dodatkowych osób, a być niejako „wsparciem” podczas jazdy po śliskiej nawierzchni. Standardowym wyposażeniem była za to radiostacja.

Eskort był pod kilkoma względami jedyny w swoim rodzaju. Specjalnie dla niego opracowano nowy akumulator (12V o pojemności 32 Ah) oraz osiemnastocalowe koła i opony. Te ostatnie produkowano w wersjach letniej, zimowej i z kolcami.

Rakieta nie motocykl

Pierwsze sztuki trafiły na Kreml w 1978 roku. Nowy Dniepr znacząco górował osiągami nad ówczesnymi produktami KMZ, czy Urali. Moc 50 KM pozwalała mu na osiąganie prędkości około 150 km/h. Nawet na śniegu, po założeniu specjalnych opon, był w stanie pędzić 130 km/h. Elektryczny rozrusznik zapewniał podobno niezawodny rozruch silnika, nawet w temperaturze 40 stopni poniżej zera.

Motocykl był stale modernizowany i po dopracowaniu zyskał bardzo pochlebne opinie użytkowników. Stało się to powodem do rozważania przez radzieckie ministerstwo obrony podjęcia produkcji Eskortów również w innych zakładach. Z niewiadomych przyczyn zamysł ten nie został jednak zrealizowany.

W 1988 roku pojawiła się wersja M. Zmodernizowany motocykl wyglądał nowocześniej, a to za sprawą między innymi nowej owiewki. Poprawiono również przedni widelec, kierownicę, deskę rozdzielczą, zastosowano ulepszony obrotomierz i prędkościomierz. Dalszym udoskonaleniom poddano silnik, w celu zwiększenia niezawodności i trwałości. Poprawiono również dynamikę. Nowy Eskort przyśpieszał do setki w 6,5 sekundy.

Eskort w eskorcie

Eskorty służyły między innymi w obstawie jedynego prezydenta ZSRR Michaiła Gorbaczowa, a także pierwszego prezydenta Federacji Rosyjskiej Borysa Jelcyna. Widywane były także w trakcie wizyt zagranicznych polityków. Podczas użytkowania model ten był chwalony nie tylko za dobre osiągi, ale także niezawodność i dużą kulturę pracy jednostki napędowej.
W 1989 roku produkcję wstrzymano.

Dane techniczne motocykla Dniepr Eskort (Днепр Эскорт)

Silnik: czterosuwowy, dwucylindrowy, typu bokser
Pojemność skokowa: 746 cm3
Moc maksymalna: 50 (60?) KM
Maksymalny moment obrotowy: 58 Nm
Długość: 2240 mm
Szerokość: 860 mm
Wysokość:1600 mm
Prześwit: 125 mm
Opona przód: 3,50 x 18
Opona tył: 4,00 x 18
Masa na sucho: 260 kg
Masa pojazdu gotowego do jazdy: 280 kg
Prędkość maksymalna: 150 km/h
Przyśpieszenie do 100 km/h: 8,9 sekundy (13,5 sekundy z wózkiem bocznym)
Zużycie paliwa: około 7,9 l/100km