Praktycznie przez cały czas istnienia ZSRR produkowane tam ciężkie motocykle wywodziły się z modeli wojskowych, w tym legendarnej M-72. Wersje cywilne różniły się co najwyżej gorszymi parametrami, malowaniami, ale w razie konfliktu zbrojnego z powodzeniem można było wcielić je do Armii Czerwonej.
Zainteresowanie produkcją typowo cywilnych odmian przyszło dopiero po upadku Wielkiego Brata. Wówczas to coraz śmielej zaczynał budzić się ruch motocyklowy. Inżynierowie fabryki w Irbicie postanowili wyjść naprzeciw oczekiwaniom motocyklistów, którzy chcieliby poczuć się Easy Riderami.
Ural IMZ-8.1243 Voyage (Вояж)
Motocykl był pierwszym ciężkim rosyjskim chopperem. Powstał w roku 1996 w oparciu o zwykłego Urala, z którego zaczerpnięto większość podzespołów. Spawana rama rurowa nowej konstrukcji, osiemnastocalowe przednie koło, hamulec tarczowy, skórzane siedzisko oraz wysoka kierownica były cechami wyróżniającymi Voyage od pozostałych irbickich pojazdów. Początkowo zastosowano z przodu pojedynczą tarczę hamulcową, później dodano do niej drugą, a kolejne serie produkcyjne otrzymały taki hamulec również z tyłu.
Z przyczyn technologicznych nie zdecydowano się na montaż zegarów w zbiorniku, jak pierwotnie planowano i dlatego ostatecznie znalazły one miejsce nad okrągłym przednim reflektorem. Zbiornik o kształcie łezki zainstalowano pod kątem, zgodnie z amerykańskimi wzorcami. Voyage posiadał też klasyczne tylne zawieszenie z dwoma amortyzatorami oraz szeroką szesnastocalową oponę. Pierwsze egzemplarze rosyjskiego choppera wyposażono w jednostki napędowe o pojemności 720 cm3, a następnie 650 i 825 cm3. Te ostatnie były chłodzone cieczą. Ciekawostką było zastosowanie rozrusznika elektrycznego – po raz pierwszy w seryjnie produkowanych motocyklach z Irbitu. Voyage był też prawdopodobnie pierwszym seryjnym chopperem z biegiem wstecznym.
Motocykl ten lubił paliwo. Spożywał go w ilości 7 – 8 litrów na 100 kilometrów, ale za to bak miał pojemność 21 litrów. Warto wspomnieć, że Voyage zadowalał się nawet benzyną o liczbie oktanowej poniżej 92.
Dane techniczne IMZ-8.1243 Voyage:
Silnik: dwucylindrowy, czterosuwowy typu bokser
Pojemność skokowa: 720 cm3
Moc maksymalna: 44 KM
Długość: 2 200 mm
Szerokość: 760 mm
Wysokość: 1 300 mm
Rozruch: kickstarter, rozrusznik elektryczny
Zasilanie: dwa gaźniki
Skrzynia biegów: cztery przełożenia plus bieg wsteczny
Przeniesienie napędu: wał kardana
Masa na sucho: 225 kg
Prędkość maksymalna: 130 km/h
Ural IMZ-8.1024 Kobra (Кобра)
Voyage został zbudowany w małej serii. Prawdopodobnie powodem była duża komplikacja zastosowanych rozwiązań konstrukcyjnych, co przełożyło się na wysoką cenę. Dlatego też już w 1997 roku zaprezentowano nowy model – IMZ-8.1024 Kobra, który miał być bardziej dostępny dla Rosjan.
Twórcy poszli w kierunku szerszego zastosowania prostych, sprawdzonych, a przy tym tańszych technologii. Kobra otrzymała sztywne tylne zawieszenie i piętnastocalowe koło. Jednostkę napędową zainstalowano niżej, w stosunku do Voyage. Od poprzednika zapożyczono natomiast przednie koło, zbiornik paliwa oraz kokpit. Zdecydowano się na zastosowanie jednostki napędowej o pojemności 650 cm3.
Podstawowa wersja była uruchamiana jedynie kickstarterem. Motocykle otrzymały żółto – czarne malowanie. Podobno jazda Kobrą była przyjemna do prędkości 100 km/h. Powyżej niej dawało się we znaki sztywne tylne zawieszenie.
Kobrze również nie dane było zasmakować wielkoseryjnej produkcji. Zbudowano jedynie 16 egzemplarzy. O zakończeniu wytwarzania zdecydowały negatywne opinie, co do właściwości jezdnych. Najbardziej krytykowano sztywny tył. Co ciekawe, jedynie trzy Kobry pozostały w Rosji, jedną sprzedano do Estonii, a resztę wyeksportowano do Wielkiej Brytanii i Niemiec, gdzie podobno są cenione przez kolekcjonerów.
Dane techniczne IMZ-8.1024 Kobra:
Silnik: dwucylindrowy, czterosuwowy typu bokser
Pojemność skokowa: 650 cm3
Moc maksymalna: 36 KM
Długość: 2 300 mm
Szerokość: 850 mm
Wysokość: 1 300 mm
Rozruch: kickstarter
Zasilanie: dwa gaźniki
Skrzynia biegów: cztery przełożenia
Przeniesienie napędu: wał kardana
Masa na sucho: 230 kg
Prędkość maksymalna: 130 km/h
Ural IMZ-8.1238 Wilk (Волк)
Pod względem długości produkcji, najwięcej szczęścia miał ostatni jak do tej pory seryjny rosyjski chopper z silnikiem bokser. Wilk schodził z taśm produkcyjnych w latach 1998 – 2011. Do wspólnego tworzenia tego motocykla przedstawiciele IMZ zaprosili członków klubu Nocne Wilki (Ночные Волки), znanego między innymi z poparcia udzielanego prezydentowi Władimirowi Putinowi.
Nowy model wyróżnia się od poprzedników lepszymi parametrami i dopracowaniem stylistycznym. Również od strony ergonomicznej góruje nad Voyage i Kobrą.
Wilk wyposażono w powiększony zbiornik paliwa, wygodne siedzenie z prawdziwej skóry, rozrusznik elektryczny i dobrej jakości chromy. Inżynierom udało się również zmniejszyć paliwożerność do poziomu 5,5 litra.
Dane techniczne IMZ-8.1238 Wilk:
Silnik: dwucylindrowy, czterosuwowy typu bokser
Pojemność skokowa: 750 cm3
Moc maksymalna: 40 KM
Długość: 2 530 mm
Szerokość: 850 mm
Wysokość: 1 300 mm
Rozruch: elektryczny plus kickstarter
Zasilanie: dwa gaźniki
Skrzynia biegów: cztery przełożenia plus bieg wsteczny
Przeniesienie napędu: wał kardana
Masa na sucho: 230 kg
Prędkość maksymalna: 150 km/h
Ta Kobra by o wile lepiej wyglądała jakby jej zbiornik paliwa wpuścić w ramę. Czyli o połę obniżyć.