Honda NC750X 2016. Wielozadaniowy średniak doskonały [TEST]

Większy brak baku

Jedną z unikalnych cech tego modelu jest schowek na kask umieszczony w tradycyjnym miejscu zbiornika paliwa, z którym jednak wiąże się mój pierwszy duży zawód. Niestety na skutek dziecięcych nierozważnych zabaw z kompresorem moja głowa rozdęła się do rozmiarów pozwalających na przynoszenie w czapce weekendowych zakupów, a rozmiary używanego przeze mnie kasku szczękowego regularnie pogrążają wszelkie motocyklowe schowki.

Poprzednie generacje NC nie pozwalały wcisnąć go nawet do połowy, stąd jak objawienie oglądałem filmik udostępniony przez jednego z dealerów, na którym bez problemu wkłada on mój model kasku do powiększonego schowka w najnowszej wersji. Zadowolony próbowałem zrobić to samo i… byłem rozczarowany zupełnie jak wtedy, gdy odkryłem, że uwielbiana przeze mnie półbogini z ósmej D, lewitująca na co dzień nad kwietnymi łąkami, również puszcza bąki.

Szczękowiec XXL owszem wchodzi, ale wymaga to usunięcia ze schowka fabrycznego kompletu narzędzi, ponadto kask zakleszcza się i łatwo wyłamać wystające elementy, takie jak regulacja nawiewu. Trudno, wszyscy z czerepem normalnej wielkości będą zadowoleni jak nigdy, a mi wciąż zostaje odkładanie hełmu do kufra centralnego. Na pocieszenie na obudowie schowka umieszczono relingi, które oprócz funkcji stylistycznych pozwalają na łatwe zamocowanie pasków tankbaga.

Honda NC750X – plusy-minusy

+ nowoczesny design
+ wygodna pozycja kierowcy
+ oszczędny silnik
+ rewelacyjna skrzynia DCT
+ pojemny schowek
– niedopracowane rozmieszczenie przełączników
– zbyt niska szyba
– mało przydatny do podróży z pasażerem

Ocieram łzy i przygotowuję się do pierwszej jazdy. Mimo bliskich konotacji z segmentem enduro siodło nie jest umieszczone jakoś dramatycznie wysoko (830 mm) i nawet niewysocy kierowcy powinni sobie poradzić. Ruszam i natychmiast dociera do mnie główna zaleta Hondy – ogromna łatwość prowadzenia i przyjemność z jazdy.

W ruchu miejskim Encek jest prawdziwym księciuniem – dostępne przyspieszenie spokojnie pozwala przy starcie ze świateł odsadzić wszystkie auta, a szerokość kierownicy i ustawienie lusterek to dobry kompromis między łatwym przeciskaniem się w korku a wygodnym prowadzeniem motocykla. Zawieszenie sprawnie tańczy w rytm ubytków w asfalcie i nie wyobrażam sobie miejsca w mieście, do którego nie damy rady tym wehikułem dotrzeć.

NC750X jest bardzo skuteczny także (a może zwłaszcza) poza miastem. W silniku nie zaszły praktycznie żadne zmiany w stosunku do modelu ubiegłorocznego, więc wciąż do dyspozycji jest imponujące 55 KM. Teoretyczny niedobór mocy nie razi jednak jak dziura w uśmiechu po utraconej jedynce, gdyż w perfekcyjny sposób maskuje go złoty ząb w postaci skrzyni DCT, o czym za chwilę. Motocykl zbiera się na tyle dobrze, że wyprzedzanie innych pojazdów odbywa się bez zbędnych emocji, choć nie ma mowy o nagłym otwarciu tunelu czasoprzestrzennego.