Do naszej redakcji trafił nietuzinkowy motocykl, ba, sprzęt – wydawałoby się – tylko dla bardzo wąskiego grona odbiorców – najnowsze Rieju MR2 300 2T Racing, czyli wyczynowe enduro napędzane dwusuwowym silnikiem. Czy zwykły zjadacz chleba może je użytkować do terenowej turystyki? Sprawdziłem to!
Nowy dwusuw z tablicą rejestracyjną (teoretycznie)?
Zacznijmy może od największego zaskoczenia – od tego, że Rieju MR2 300 2T, napędzane dwusuwowym silnikiem, posiada homologację drogową, czyli bez problemu można je zarejestrować.
Często jest tak, że nawet jeżeli taki motocykl posiada kit homologacyjny, to trzeba za niego dopłacać i to wcale niemałe pieniądze. Niektóre firmy, takie jak np. włoski HM, trudnią się w homologowaniu odpowiednich modeli motocykli offroadowych tak, aby na terenie Unii Europejskiej można było je zarejestrować. W przypadku hiszpańskiego Rieju ten temat całkowicie nam odpada. Żadnych dodatkowych kosztów związanych z montażem oświetlenia, kierunków, mocowań tablicy rejestracyjnej etc…
Motocykl przychodzi z kitem homologacyjnym i tylko od nas zależy jak odbierzemy nowy motocykl od dealera – zarejestrowany, z kierunkami, lusterkami, ogranicznikiem otwarcia przepustnicy i mocy do 15 KM, czy z pełną mocą 55 KM, obrany ze niepotrzebnych świecidełek, przygotowany do ekstremalnego sportu…
Ja dostałem coś pośredniego. Krakowski importer obiecał mi motocykl zarejestrowany, opłacony i w konfiguracji road legal. Dostałem hybrydę – motocykl niby miał rejestrację, ale gdzieś zapodzianą, nigdy nie przykręconą nawet do motocykla. Miał dowód rejestracyjny i ubezpieczenie, ale gdzieś u dealera – bo w końcu tych papierów przy sobie mieć nie trzeba. Sztuka otrzymana do testów miała też mieć kierunkowskazy, no i miała – ale tylko tylne, bo przednie zdemontowano przygotowując motocykl do startu w zawodach i udało się przed wysyłką zamontować tylko ogon z kierunkami z tyłu. Lusterek też nie było, a w wyniku startu w zawodach zdemontowano też nóżkę boczną i swój pojazd musiałem opierać o drzewa, ściany i inne elementy krajobrazu. Cóż…
Po co ten potwór w redakcji?
Zastanawiacie się, po co przysłano mi tego potwora? Przecież to zawodniczy sprzęt, z dopiskiem RACING w nazwie, jakby ktoś nie był tego pewien… Otóż dostaliśmy go do testów dla naszego, najlepszego chyba w kraju endurowca, zawodnika Orlen Team startującego w Rajdzie Dakar – Adama Tomiczka, lecz ten, w związku z przeniesieniem terminu zawodów Baja TT utknął na dłużej w Portugalii…
Wykorzystajmy jakoś tę homologację! Cross country!
Co się odwlecze, to nie uciecze. Motocykl poczeka w redakcyjnym garażu na powrót Adama, a ja postanowiłem sprawdzić, czy ten kit homologacyjny można w jakiś sposób wykorzystać. I nie, nie chodzi mi o dojazdy do pracy po asfalcie, a coś zgoła innego…
Jak to bywa w cywilizowanym kraju, takim jakim jest podobno nasz, asfalt wypiera szuter i drogi gruntowe. Coraz więcej asfaltu sprawia, że niemożliwym jest wybranie się na cross country bez jazdy w ogóle po asfalcie… Skoro zatem posiadam motocykl z kitem homologacyjnym (niby – jakoś się wytłumaczę panom policjantom), mogę spróbować przejażdżki z Warszawy do Drohiczyna, doliną Bugu, po drogach najbardziej polnych, szutrowych i gruntowych, jak to tylko się da. Jak pomyślałem, tak też zrobiłem…
W moją testową podróż wybrałem się z moim niezawodnym, offroadowym przyjacielem Kamilem, który w razie problemów zawsze poda pomocną dłoń i wyciągnie mnie spod ważącego 105 kg (na sucho) motocykla…
Test, nie test…
Jak widzicie test ten jest mocno niekonwencjonalny i taki ma być, w formie raczej przygodowej opowieści z elementami technicznymi, bo… co tu dużo mówić – nie czuję się na siłach opisywać wam działanie wszystkich systemów motocykla, którego konkurencji w ogóle nie znam, a sam siedzę pierwszy raz na wyczynowym dwusuwie. Test ma odpowiedzieć na jedno pytanie – czy taki motocykl trzeba używać tylko do zawodów, do treningu na torach crossowych i ogólnie do sportu, czy można także postawić przed nim zadania stricte rekreacyjne?
Każdy na nim pojedzie…
Zacznijmy może od tego, czym jest Rieju MR2 300 2T. Jest to tak naprawdę Gas Gas EC 300 z 2018 roku. Hiszpanie z Rieju, kojarzonego do tej pory z produkcji niezawodnych i świetnych jakościowo sprzętów małych pojemności – 50 ccm i 125 ccm, postanowili poszerzyć ofertę o większy motocykl. Na licencji Gas Gasa zaczęto więc produkować EC 300 w szatach Rieju MR2 300 – ale z korkiem wlewu paliwa ze starym logiem. Fakty te nie powinny dziwić tych, którzy śledzą poczynania austriackiego offroadowego potentata – KTM-a, ubierającego swoje konstrukcje w szaty innych marek (Husqvarna, Husaberg czy Gas Gas właśnie).
Trochę technikaliów
Zatem mamy nowoczesną konstrukcję lidera rynku wyczynowych motocykli offrodowych, opartą na chromowo-molibdenowej ramie szkieletowej oraz dwusuwowym, jednocylindrowym silniku pojemności 299,3 cm3.
Jednostka ta rozwija maksymalną moc 55 KM, zasilana jest gaźnikiem, posiada 6-biegową skrzynię biegów, rozrusznik elektryczny oraz nożny. Do tego topowe wyposażenie – oba zawiasy KYB,
wydech FMF z ogromnym dyfuzorem,
gaźnik Keihin PWK .38,
hamulce Nissina i obręcze Excela,
hydrauliczne sprzęgło Magury
– po prostu nie ma co tutaj modzić i nawet zawodnik powinien być mega zadowolony z takiego osprzętu. Ok, ale liczby i naklejki firmowe nie jeżdżą…
Pierwsze wrażenia z jazdy
O rany, jakiż on lekki! Stawiam sztukę do pionu i… cóż, nie jestem zaskoczony, bo właśnie tego spodziewałem się po wyczynie. Procedura odpalania – nieskomplikowana. Ssanie wyciągnąć, bo motocykl dostarczono mi pod dom chłodną nocą, otworzyć kranik na ON i do wyboru – kopnąć lub użyć rozrusznika. Wybieram opcję nr 2, nie będę kopał w butach cywilnych – taka nauczka z dawnych lat. Wciskam sprzęgło, a rozrusznik chodzi tak, jakby miał się za chwilę rozpaść. Okazuje się, że tak jest na biegu, więc uruchamiając go na postoju trzeba wrzucić luz, a wtedy rozrusznik chodzi lekko i szybko budzi do życia sportowego dwusuwa. Zapach nieporównywalny z niczym innym, no może ze świeczkami o zapachu dwusuwów – tak są takie… Dostaję instrukcje od pracownika dealera, który przywiózł mi moto, dostaję butelkę oleju oraz świecę na zapas (- Zobaczysz, zalejesz go! Weź koniecznie drugą świecę – brzmią mi jeszcze w uszach słowa Kamila, które na szczęście okazały się czczymi zabobonami i silnik nie przylał się ani razu.)
Na kierownicy znajduje się ciekawy przycisk z dwiema ikonkami – słońca i deszczowej chmurki. To mapy zapłonu – deszczowa to spokojna, a słoneczko to pełny ogień. Ustawiam na stałe deszczyk – przynajmniej na początek przygody z wyczynowym dwusuwem.
Wycieczka
Następnego dnia ruszyliśmy w teren, zdobywając gruntowe drogi warszawskiej Białołęki, kierując się na Nieporęt. Było sucho, a teren okazał się wyjątkowo łatwy. Kamil jechał na swojej Africe Twin AS 1000, która przy moim Rieju wyglądała jak oceaniczny wycieczkowiec przy portowym holowniku. Szło nam bardzo łatwo dopóki nie wjechaliśmy na odcinek budowanej wzdłuż wału Bugu drogi. Minęliśmy ciężki sprzęt budowlańców i zaczęła się walka o życie, którą Kamil spektakularnie zakończył na tarczy, kładąc w koleinie czołgowej (po gąsienicy koparki) swój sprzęt. A Rieju? Mam trochę doświadczenia na motocyklach enduro (posiadam DRZ 400 E), ale nigdy nie byłem tak dobrym zawodnikiem, jak teraz, na MR 300. Po prostu mistrzostwo świata. 300-tka przelatywała ponad każdą przeszkodą, a jeżeli czułem dyskomfort, wystarczyło poratować się gazem. Pełny ogień wyciąga tego potworka z każdej opresji.
Zabawa w terenie
W dalszej części dnia, gdy Kamil kluczył między kałużami, korzeniami, szukając najłatwiejszej drogi, ja specjalnie najeżdżałem na przeszkody, aby sobie tę drogę urozmaicić. Przyznam się wam, że przez całą trzystukilometrową, terenową przygodę nie poczułem się zagrożony glebą. No może raz, kiedy podparłem się nogą w głębokiej koleinie błotnej. Ten sprzęt z mapą deszczową nadaje się dla każdego użytkownika, który ma jako takie pojęcie o jeździe motocyklem w offie. Potwierdza się twierdzenie, że w terenie najważniejszym parametrem jest niska masa. A tutaj, w połączeniu ze świetnym piecem reagującym na każdy ruch manetką, dużymi kołami obutymi w kostki, prześwitem 375 mm, wyczynowym zawieszeniem o dużym skoku – mamy receptę na wyjazd z każdej opresji.
Pełna moc
Po jakimś czasie zaufałem sobie na tyle, że włączyłem mocniejszą mapę – słoneczko. Oj, okazało się, że to zupełnie inny motocykl, który wprost rwie się do jazdy. Przyspieszenie powala, koło wędruje w górę niemal samoczynnie na pierwszym i drugim biegu, na liczniku w terenie bez problemu pojawia się 100 km/h. Bajka. Do końca dnia uśmiech nie schodził mi już z twarzy…
Tak, przejechałem w dwa dni wyczynowym Rieju 300 km, w 90% offem z Warszawy do Drohiczyna i z powrotem. Jak to wspominam? Cóż, to za dużo. Dlaczego? Już tłumaczę.
Szybko, ale niewygodnie…
Po pierwsze, ten motocykl zbudowany jest do jazdy na stojąco i niekoniecznie od razu dla typa mojej postury. Jeżeli byłby to mój motocykl, kierownica na pewno musiałaby powędrować kilka ładnych centymetrów do góry. Na stojąco, bo ławki zamontowanej (na wysokości 960 mm) między tylnym błotnikiem, a bakiem paliwa nie można nazwać siedzeniem. No tyłek mnie bolał jeszcze dwa dni po jeździe, ale to dlatego, że odciążałem moje kolana (są trafione po wypadku motocyklowym sprzed 14 lat – ale ten czas leci) siedząc trochę na tyłku. Na tym motocyklu to błąd.
Druga sprawa, to nudziło już zajeżdżanie na stację benzynową i przygotowywanie mieszanki. Motocykl nie ma dozownika, więc dwusuwowe paliwo musimy przyrządzać na miejscu. Na każde 10 litrów paliwa – 200 ml oleju. Zbiornik mieści 9,6 litra, co pozwala na przejechanie w terenie, wcale nie pełnym ogniem – jakichś 80-90 km – i to niezależnie czy jedziesz na mapie ostrej czy deszczowej. Smok.
Cross country? Tak, czy nie?
I tu powstaje pytanie – czy motocykl ten nadaje się do jazdy cross country, po górach (tam gdzie to jest dozwolone, chyba jeszcze tylko na Ukrainie), otwartych, terenowych przestrzeniach z dala od torów crossowych? Tak! Jeżeli weźmiecie poprawkę na to, że sprzęt nie jest wygodny, a jest potwornie szybki i sprytny. Moja rada – wybierając Rieju MR2 300 2T do offroadowej turystyki, weźcie ze sobą kumpli, na których nie będziecie musieli czekać. Szybkość przelotu zneutralizuje jego niewygody, a i kto pierwszy dojedzie na biwak, ten pierwszy może otworzyć piwo…
Cena – 34 999 zł, dwuletnia gwarancja producenta
A na koniec podam jeszcze kilka danych z serwisówki dotyczących obsługi motocykla. Gaźnik powinno się sprawdzać co 20 godzin, sprzęgło co 30, remont jednostki napędowej polegający na wymianie łożysk wału korbowego i korbowodu należy przeprowadzić po 120 moto godzinach, a płyn hamulcowy wymieniać co dwa lata. Tylko pamiętajcie, że 120 moto godzin to wcale nie 120 godzin jazdy na motocyklu…
Dane techniczne
SILNIK:
Silnik : – 2-suw pojedynczy cylinder, chłodzony cieczą
Pojemność : 299,3 cc
Moc : 55 KM
Średnica cylindra x skok tłoka : 72 x 72 mm
Rozrusznik : nożny i elektryczny
Zapłon : Elektroniczny – EURO 5
Skrzynia biegów : 6-stopniowa z
Sprzęgło : Multidisc zalany olejem / pompa
Układ wydechowy : PowerCore 2.1- RIEJU Powered
membrana : VFORCE 4
PODWOZIE:
Rama : Rama środkowa – stal chromowo-molibdenowa
Rama pomocnicza : Aluminium
Wachacz : aluminium
Przedni amortyzator : KYB ø48 mm, AOS system, zamknięty
Amortyzator : KYB
Skok amortyzatora : 300 mm
Skok amortyzatora : 131 mm
Kierownica : Neken Variable diameter
Nadwozie : Niełamliwy plastik
OPONY:
Przód : 1.6 x 21 – 90/90 – 21 M/C 54R Michelin Enduro Medium F TT
Tył: 2.15 x 18 – 140/80 – 18 70R Michelin Enduro Medium R TTRodzaj felgi : szprycha / obręcz aluminium
HAMULCE:
Przedni hamulec: Nissin przedni zacisk hamulcowy ; NG tarcza Ø260 mm
Tylny hamulec: Nissin tylnu zacisk hamulcowy ; NG tarcz Ø220 mm
WYMIARY:
Długość x szerokość x wysokość: 2145 x 810 X 1235 mm
Rozstaw osi : 1.480 mm
Zbiornik paliwa : 9,8 L
Waga sucha : 105 kg
Wysokość siedzenia : 960 mm
